Het is een heel verhaal geworden, dus neem de tijd ervoor om het te lezen. Nog even en kan een bestseller gaan schrijven. 
Nu wat foto’s, later komt een filmpje beschikbaar met een wandeling door het huis.
Eind 2018 waren we aan het bespreken wat we zouden gaan doen als ik met pensioen gaat. Wilde ideeën als wereldreis tot niets doen kwam ter bespreking. Maar één ding was zeker, vaak naar China.
Toen kwam het idee van een huis huren als we daar zitten, maar dan heb je een probleem dat je steeds veel heen en weer moet sjouwen, en dat willen we eigenlijk niet. Om dan permanent te huren zou ook weer zonde zijn in de periode dat we er niet zijn. Maar ja, wat zijn dan de andere opties.
Hui speurde het internet af en kwam tot de ontdekking dat haar identiteit nog in China is, ondanks ze het Nederlanderschap heeft. Het blijkt dat een dubbele nationaliteit in China mogelijk is, maar geen dubbel paspoort.
Dit maakte de weg vrij voor nieuwe opties zoals een huis kopen. Dus Hui weer het internet op maar dan met het doel kunnen we een huis kopen. Al snel bleek dat dit een haalbare optie was, maar ja, waar! Het eerste wat in ons op kwam, niet te dicht bij familie, want dan lopen ze de deur plat, en we willen juist rust en genieten.
De zoektocht liep al snel naar Xi’an, de oudste stad van China met een historie die meer dan 6000 jaar terug gaat. Steek hier een schop in de grond en je vindt geheid een oud artefact. Nu is Xi’an erg groot en heeft diverse districten. Maar iets trok ons naar de noordzijde van Xi’an. Uiteindelijk belanden we in het District Gaoling. Hier waren leuke en betaalbare flats, dus plannen maken.
Een plan lag er en de zoektocht moest nu fijner worden afgesteld. Uiteindelijk kwamen we terecht in een klein dorpje in het district Gaoling. Nou ja klein, vergelijk het met de grote van Wateringen x 2. Ghonghuangxiang, dat is de naam van het dorpje, en de wijk is gelegen aan de rand naast een zeer groot industrieterrein met diverse soorten fabrieken. Van vrachtauto’s tot porselein t.b.v. hoogspanning van ramen tot elektronica. Noem het maar op, het zal er best wel zijn.
In november 2019 kwamen we aan in Chengdu China. Natuurlijk wilden we ook nog even genieten. Na twee weken reisden we af naar Xi’an alwaar het avontuur zou beginnen. Eerst natuurlijk de buurt verkennen en vervolgens een makelaar opzoeken.
De eerste makelaar die we hadden gevonden via internet leek nu niet erg behulpzaam en kregen we een beetje de kriebels van. Gelukkig hadden we ook nog contact met een tweede makelaar, een vrouw die vrij spontaan overkwam in eerdere contact met haar. Zij deed haar best en liet ons vele woningen zien, maar er waren er drie die nog een casco waren. Dat trok onze aandacht, omdat je hier je eigen ideeën in kwijt kan zonder eerst de hele meute weg te moeten laten breken.
Uiteindelijk is het de keuze geworden waar we nu in zitten, en dat had ook nog een andere reden. De eigenaar van dit appartement woonde in Xi’an centrum en wilde verhuizen naar de buitenwijken. Zij hadden hiervoor dit appartement gekocht. Maar als forens elke dag heen en weer, terwijl er geen goede verbinding is, was dus voor hun geen optie. Maar ze wilden nu toch een andere appartement kopen, dus de prijs was onder de huidige marktwaarde uitgekomen wat voor ons weer aantrekkelijk was.
En toen ging het snel. Dezelfde dag dat we besloten hadden het te kopen met de makelaar naar Xi’an, de toen huidige eigenaar het voorlopige contract te tekenen. Dat was met een uurtje gepiept. Toen moest alles bij de makelaar aangemeld worden en het geld naar de makelaar overgemaakt worden. Mocht het niet op tijd lukken, stonden Pa en Ma klaar om het op te vangen. Maar alles was er optijd.
Toen naar de notaris voor het tekenen voor het definitieve koopcontract. Omdat ik niet mag kopen in China staat dus alles op Hui haar naam, ook beter voor de toekomst. Maar na ongeveer anderhalf uur stonden we buiten met de eigendom papieren en de sleutels en waren we een huis rijker.
Pech op pech.
Met een goed gevoel en energie gingen we terug naar Nederland. We hadden zo goed als mogelijk alles opgemeten en wisten al op grote lijnen hoe we het ingedeeld wilden hebben. En met dat in ons achterhoofd gingen we aan de slag.
De eerste tekeningen werden gemaakt, ook gelijk hoe we het ingericht wilden hebben. De grootste klus zou het slopen worden van de badkamer op de woonlaag en daar een kleine WC voor terug zetten. Maar dat was allemaal mogelijk omdat we eigenlijk een kaal huis hadden gekocht. Dus na vele aanpassingen hadden we het goed op papier staan………ehu, digitaal staan in 3D.
Net toen wij vertrokken waren uit China kwamen berichten over mensen die erg ziek werden en zelfs kwamen te overleiden, dit begon in Wuhan. In eerste instantie dachten we dat het wel snel over zou gaan, maar het vreemde virus trok de wereld over en veel landen gingen op slot. Niemand wist hoe lang dat zou gaan duren. Aangezien we medio 2021 wilden starten, zagen we al snel dat dat misschien wel eens niet door zou kunnen gaan. Op zich niet erg, kunnen we lekker doorsparen.
Toen in oktober 2020 sloeg het noodlot bij ons toe, ook werden wij besmet met het virus. Hoe weten we nog steeds niet, we waren altijd behoorlijk voorzichtig en hadden bakken met mondkapjes, maar toch. Voor mij was het een gewoon griepje, maar voor Hui verliep dit heel anders. Het had weinig geschild of ze was in het ziekenhuis terecht gekomen. Haar zuurstof gehalte was 86%, bij 84% had ze opgenomen geweest. Echter knapte ze weer wat langzoom op, maar bleef behoorlijk last hebben. Dit resulteerde in anderhalf jaar wekelijks een bezoek bij de longcovid afdeling van het HMC. Diverse onderzoeken, testen en proefjes later “sorry mevrouw, we kunnen niets meer doen. Het is te hopen dat er in de toekomst een medicijn of behandeling komt”. En daar konden we het mee doen.
Intussen was het spaarpotje lekker opgelopen en konden we een ruime budget opzetten en gaan voor de ideeën die we hadden. Dus met die ideeën en onze 3D tekeningen wachten tot de wereld vrij kwam. Dit gebeurde eind 2022 dus gingen we plannen maken voor 2023 om onze ideeën te verwezenlijken.
In oktober 2019 landen wij via Xiamen op Xi’an Int. Airport en begon ons grootste avontuur ooit. We hadden een hotelletje gevonden naast onze wijk met uitzicht op onze flat. Er werden twee stromingen opgestart, één een aannemer, twee een huur appartement. De aannemer werd ons aanbevolen door de makelaar, waarmee we nog steeds contact mee hebben. Dus dat was snel geregeld en de offerte lag de volgende dag op tafel. Het huur appartement hebben we ook gevonden via onze makelaar, dus dat verliep ook vlot. Mooiste was dat die zat in dezelfde flat als ons, wel op de 10e verdieping, maar zou later makkelijk zijn met verhuizen naar beneden.
Voordeel was ook nog eens dat we de bouw konden volgen en e.v.t. onderweg nog wat bijsturen. Nu hadden we niet veel ervaring hiermee, zeg maar niets, dus was het voor ons een gok en een avontuur. Ook werden gaandeweg meer gegevens beschikbaar waardoor we onze tekeningen konden verbeteren en hier en daar een beetje aanpassen. Maar uiteindelijk is het op grote lijnen geworden wat we hebben wilden. Op 1 november 2023 was daar dan de oplevering. Net op tijd, we moesten ook 10 november weer naar Nederland.
Terug in Nederland gingen we kijken naar de inrichting, dit hadden we in de bouwperiode ook al gedaan en diverse winkels bezocht om ideeën op te doen. Dus in ons hoofd zat ook al de inrichting zoals we die wilden. Makkelijk, want veel fysieke winkels voor meubels zijn er bijna niet. De dichtstbijzijnde is de ‘woon boulevard’ aan de rand van de stad Xi’an. Is ongeveer een dik uur met openbaar vervoer van ons huis. Hier wordt eigenlijk alles gekocht via het internet. Levering kan dan wel plaatsvinden vanuit winkels in de omgeving als het in voorraad is, en anders uit een distributie centrum in de buurt. Maar b.v. onze tafels komen niet uit onze omgeving en hadden ook dus langere reistijd cq levertijd. Vooral onze salontafel, die komt uit het zuiden van China.
Toen kwam het grote moment, 6 maart vertrokken we uit Nederland naar Beijing. Hier hebben we nog even een paar dagen met Familie doorgebracht en 11 maart landen we op Xi’an Int. Airport. Met de taxi naar huis! Een heerlijk gevoel om terug te komen in ons eigen huisje, wel kaal maar dat zou snel veranderen. Hadden we voor de bouw een budget, waar we maar 500 euro overheen zijn gegaan, hadden we die hier niet. We gingen voor wat we leuk vinden maar niet te druk is en het voor ons gezellig maakt. Wij vinden dat het geslaagd is, misschien dat anderen het minimalistisch vinden en anderen te simpel, dit is wat wij willen.
En nu?
En nu, gewoon genieten en rustig aan lekker rondreizen. Oja, ook om de drie maanden onze teller even resetten door naar een buurland te gaan voor een korte vakantie. Aangezien wij in een gebied met een grote historie zitten, is in de omgeving al genoeg te vinden. Om een voorbeeld te geven, het beroemde terracotta leger is hier hemelsbreed 30 Km vandaan. Ook zijn er in deze en de naast gelegen provincies genoeg oude historische steden en dorpen te vinden waar wij volop zullen gaan bezoeken en van genieten. Natuurlijk zullen daar op ons YouTube kanaal later filmpje over terug te vinden zijn.
Voor nu zijn we klaar en kunnen genieten van het pensioen en de geraniums hebben we het raam uit gesodemieterd.
The road to Xi’an, our SilkRoad
CHINA 